Jean-Anthelme Brillat-Savarin, autor „Fizjologii smaku”, nazywał trufle diamentami kuchni. I jakkolwiek to porównanie brzmi banalnie to niewątpliwie, zarówno podziemne grzyby, jak i krystaliczne kamienie, nie potrzebują zbędnych dodatków i najlepiej prezentują się na dyskretnym, nierozpraszającym tle. Podczas pobytu w Piemoncie niemal każdą rozmowę o truflach (a o czym innym – prócz barolo czy wyników lokalnej drużyny futbolowej – tam rozprawiać?) kończyłam pytaniem o to, jak mój rozmówca najchętniej jada trufle. I zwykle słyszałam jedną, trywialną odpowiedź: na jajkach. Kremowe i tłuste żółtko staje się świetnym nośnikiem truflowego smaku, a temperatura zdjętych z patelni jaj podbija wyjątkowy aromat. Jak Włoch kazał, tak zrobiłam. I to był dobry pomysł.
PS. Do strugania trufli przyda się specjalna gilotynka. Jednak przed jej pierwszym użyciem lepiej przetrenować krojenie grzyba na twardej gruszce, ziemniaku, lekko podgotowanym buraku lub innym, półtwardym warzywie.

Jajka sadzone z białą truflą
Składniki:
4 jajka od wesołych kur
1 biała trufla (ok. 8-10 g, w tym przypadku z Umbrii*)
2-3 łyżki masła, najlepiej klarowanego
sól

Na patelni roztop masło. Jajka wbij do miseczki, a następnie wlej na patelnię. Gdy białko zacznie się ścinać, przykryj patelnię i smaż na średnim ogniu, aż żółtko będzie pół ścięte. Przełóż jajka na talerz, zetrzyj na wierzch truflę. Zjedz natychmiast, z jasnym pieczywem, rozmawiaj potem.

*W sezonie miewa je warszawskie Tutto Bene; warto zapytać w delikatesach, sklepach z włoskimi produktami lub…zaprzyjaźnionej włoskiej restauracji

Wspomniany Jean-Anthelme Brillat-Savarin twierdził też, że „ten, co powiada trufla, wymawia wielkie słowo, które budzi wspomnienia erotyczne i smakoszowskie u płci noszącej spódnice i wspomnienia smakoszowskie i erotyczne u płci noszącej brody„. Bądźcie ostrożni.