Tak właśnie – do czytania. Bo jak inaczej by można znieść kolejne głupstwa Elżbiety Bennet? Dotrwać do momentu, gdy Hercules Poirot wreszcie rozwieje wszelkie niejasności i tryumfalnie wskaże winnego zbrodni? Lub spędzić całą noc nad „Innymi Pieśniami”, których świat nie chce wypuścić ze swych macek? Byle tylko herbaty w kubku wystarczyło do końca rozdziału. Tu…