Właściwie to pytanie można zadać przy każdym słoiku – po co się w to bawić? W końcu w sklepie półki uginają się od marmolad, konfitur, chutney’ów, pikli i marynat. No i ketchupu.

Choć może samodzielne ukręcony majonez jest bardziej elegancki, a musztarda – charakterna, choć Włosi pomstują na jego istnienie, a poważni dorośli przypimnają mu łatkę „czegoś dla dzieci”, to jednak dobry ketchup jest wart grzechu. Bucha umami i słodyczą dojrzałych owoców, łaskocze podniebienie smakiem cynamonu, chili i wędzonej papryki. Takiego w sklepie nie ma. Ale cztery słoiczki mam na stole.

Domowy ketchup

Składniki:
2 kg pomidorów (najlepiej śliwkowych, bawolich serc, albo innych, kwalifikowanych w warzywniaku jako pomidory na przecier)
1 duża czerwona cebula
3 ząbki czosnku
2 łyżki oliwy
1/2 łyżeczki płatków chili
1/2 łyżeczki wędzonej, słodkiej papryki
1/2 łyżeczki cynamonu
1/4 łyżeczki kuminu
szczypta czerwonego pieprzu
szczypta czarnego pieprzu
125 ml czerwonego octu winnego
sól morska

Pomidory przełóż do dużego garnka, zalej wrzątkiem i odstaw na ok. 2 minuty. Sparzone pomidory obierz ze skórki, pokrój na kawałki, usuwająć twardsze części przy nasadzie ogonka. Cebulę obierz, pokrój w kostkę, czosnek obierz, pokrój w plasterki. W dużym garnku rozgrzej oliwę, dodaj cebulę i czosnek, zeszklij. Dodaj paprykę i smaż na średnim ogniu 1-2 minuty. Dodaj pomiodry, wymieszaj, przykryj. Duś przez ok. 20 minut, od czasu do czasu mieszając. Zestaw z ognia, dodaj ocet i pozostałe przyprawy, zmiksuj blenderem. Przetrzyj przez sito, by usunąć pestki. Ustaw z powrotem na kuchence i gotuj przez ok. 30 minut na średnim ogniu, mieszając, aż sos zgęstnieje.
Przełóż gorący sos do wyparzonych słoików, mocno zakręć, odstaw do góry dnenm (jeśli to słoiki z zakrętkami).